പത്തനംതിട്ട:അത് സുകുമാരക്കുറുപ്പ് തന്നെയായിരുന്നു. എനിക്ക് മാത്രമല്ല, അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന മലയാളികള്‍ക്കും അന്നാട്ടുകാര്‍ക്കും ഫോട്ടോ കണ്ടപ്പോള്‍ അയാളെ തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞു. തെളിവുകള്‍ ശേഖരിച്ച് അതെല്ലാം സഹിതം ഞാന്‍ പല തവണ പൊലീസിനെ സമീപിച്ചു. അവര്‍ക്ക് ഈ കേസ് അന്വേഷിക്കാന്‍ യാതൊരു താല്‍പര്യവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പറയുന്നത് പത്തനംതിട്ട വെട്ടിപ്രം സ്വദേശി റംസീനാണ്.
മറുനാടന്‍ മലയാളി ഓണ്‍ലൈന്‍ പത്രത്തോടാണ് റംസീന് മനസു തുറന്നത്.
14 വര്‍ഷം മുന്‍പ് ഗുജറാത്തിലെ സദാപുരയില്‍ വച്ച് കണ്ട സന്യാസി വേഷധാരി കുറുപ്പാണെന്ന് റംസീന് തറപ്പിച്ചു പറയുന്നു. വെറുതേ പറയുകയല്ല. വ്യക്തമായ തെളിവ് അദ്ദേഹത്തിനുണ്ട്. പൊലീസ് രേഖകളിലുള്ള കുറുപ്പിന്റെ ഉയരം തെറ്റാണ്. അത് മാത്രമാണ് ഈ സന്യാസിയുടെ കാര്യത്തില്‍ അപവാദം. മിക്കയിടത്തും ഉയരത്തിലുണ്ടാകുന്ന വ്യതിയാനമാണ് കുറുപ്പ് രക്ഷപ്പെട്ട് പോകാന്‍ കാരണമായത്. സ്വാമി ശങ്കരഗിരിഗിരി എന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന ഇയാളുടെ പേര് ചന്ദ്രശേഖരന്‍ നമ്പൂതിരി എന്നാണ് റംസീനോട് പറഞ്ഞത്. ഗള്‍ഫില്‍ ജോലിയായിരുന്നു. ഭാര്യയും മക്കളും അപകടത്തില്‍ മരിച്ചതോടെ മനസിന്റെ നിയന്ത്രണം വിട്ടു.
പത്തു വര്‍ഷത്തോളം വടകരയിലെ ആശ്രമത്തില്‍ കഴിഞ്ഞു. ഇവിടെ പുറത്തു നിന്നുള്ളവര്‍ക്ക് പ്രവേശനമില്ല. അവിടെ നിന്ന് ചികില്‍സയും കളരിയും യോഗയുമൊക്കെ അഭ്യസിച്ചു. കുറേക്കാലം തമിഴ്‌നാട്ടില്‍ ഒരു സിനിമാ നിര്‍മാതാവിനൊപ്പം കഴിഞ്ഞു. പിന്നെ ഇന്ത്യയിലെ ആശ്രമങ്ങള്‍ സന്ദര്‍ശിക്കാന്‍ ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടു. നമ്പൂതിരിയാണെങ്കിലും മദ്യവും മാംസവും നന്നായി കഴിക്കും. ഒരു പാട് ദുരൂഹതകള്‍ സന്യാസിയെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുണ്ട്. പരിചയപ്പെടുന്നവര്‍ക്ക് സംശയം തോന്നിയാല്‍ അതിവിദഗ്ധമായി മുങ്ങും. 2005-07 കാലഘട്ടത്തില്‍ പഠനവും അധ്യാപനവുമായി റംസീന് ഗുജറാത്തില്‍ കഴിയുമ്പോഴാണ് മലയാളി സന്യാസിയെ പരിചയപ്പെടുന്നത്. അന്ന് തന്നെ ഇയാളുടെ പെരുമാറ്റത്തില്‍ സംശയം തോന്നിയിരുന്നു. പക്ഷേ, നാട്ടില്‍ വന്നപ്പോള്‍ പത്രത്തില്‍ കണ്ട സുകുമാരക്കുറുപ്പിന്റെ ചിത്രമാണ് സംശയം വര്‍ധിപ്പിച്ചത്.
താന്‍ കണ്ട സുകുമാരക്കുറുപ്പിനെ കുറിച്ച് റംസീന് തന്നെ പറയുന്നു.
2005-07 കാലഘട്ടം.
ഗുജറാത്തില്‍ ഹിമന്ദ് നഗര്‍ ഈഡര്‍ ഹൈവേയില്‍ സദാപുര എന്ന സ്ഥലത്ത് ജോലി സംബന്ധമായി ആവശ്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് താമസിച്ചു വരികയാണ് ഞാന്‍. സദാപുര ടൈല്‍ ഫാക്ടറിക്ക് മുന്നില്‍ ചെറിയ ഒരു ചായക്കട ഉണ്ട്. വാടകയ്ക്ക് താമസിക്കുന്ന വീടിന്റെ ഉടമയുടെ മകനെയും കൂട്ടി അവിടെ ചായ കുടിക്കാന്‍ ഞാന്‍ വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ പോകും. ഒരു ദിവസം വൈകിട്ട് ചായക്കടയുടെ മുന്നില്‍ ഒരു സന്യാസി നില്‍ക്കുന്നത് ദൂരെ നിന്ന് കണ്ടു. ടൈല്‍ ഫാക്ടറിയിലെ കുറച്ച് തൊഴിലാളികള്‍ ചായ കുടിക്കാന്‍ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ പൈട്ടന്ന് അവിടെ നിന്നും ഓടി മാറുന്നത് എന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടു. സന്യാസിയെ കണ്ടാണ് ഓട്ടം. സന്യാസി മുണ്ട് ഉടുത്തിരിക്കുന്ന രീതി കണ്ടപ്പോള്‍ മലയാളിയാണോയെന്ന് സംശയം തോന്നി. ഞങ്ങള്‍ ചായക്കടയുടെ അടുത്ത് എത്തിയപ്പോഴേക്കും എതിര്‍വശത്തുള്ള ആശ്രമത്തിലേക്ക് സന്യാസി കയറിപ്പോയിരുന്നു. ചായക്കടക്കാരനോട് എനിക്ക് തോന്നിയ സംശയം ചോദിച്ചു.
ഭയങ്കര ദേഷ്യക്കാരനായ സന്യാസിയാണ് അതെന്ന് ചായക്കടക്കാരന്‍ പറഞ്ഞു. ചായ കുടിച്ചു കൊണ്ടു നിന്ന തൊഴിലാളികള്‍ പേര് ചോദിച്ചതിനാണ് സന്യാസി ദേഷ്യപ്പെട്ടത്. ഒരു സന്യാസിയുടെ പേര് ചോദിക്കാന്‍ മാത്രം നീയൊക്കെ വളര്‍ന്നോടാ, നിന്നെയൊക്കെ ശപിച്ച് ഭസ്മമാക്കി കളയും’ എന്ന് പറഞ്ഞ് ഒരു പിടി മണ്ണു വാരി അയാള്‍ വരുന്നത് കണ്ട് തൊഴിലാളികള്‍ ഭയന്ന് ഓടിപ്പോവുകയായിരുന്നു. ഒരു പേര് ചോദിച്ചതിന് ഇയാള്‍ ഇതിനും മാത്രം എന്തിന് ദേഷ്യപ്പെടണം എന്നെനിക്ക് തോന്നി. ആശ്രമത്തില്‍ പോയി സന്യാസിയോട് സംസാരിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു.
എന്നാല്‍ ചായക്കടക്കാരനും എനിക്കൊപ്പം വന്ന വീട്ടുടമയുടെ മകനും വിലക്കിയതു കൊണ്ട് പോയില്ല. ഒന്നു രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആശ്രമത്തില്‍ മലയാളി സന്യാസി വന്ന കാര്യം മറ്റു മലയാളികള്‍ പറഞ്ഞ് അറിഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം മറ്റ് മലയാളി സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കൊപ്പം ഞാനും ആശ്രമത്തിലേക്ക് പോയി സന്യാസിയെ കണ്ടു. സംസാരത്തിനിടയില്‍ ചായക്കടയില്‍ നടന്ന സംഭവത്തെപ്പറ്റി ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. ഇവറ്റകളെയൊക്കെ പേടിപ്പിച്ചു നിര്‍ത്തിയില്ലെങ്കില്‍ ശരിയാകില്ല എന്നായിരുന്നു മറുപടി. ദിവസങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞ് സന്യാസി ഞാന്‍ താമസിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് എന്നെ കാണാനെത്തി.
ഞങ്ങള്‍ കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചിരുന്നു. അതിനു ശേഷം ഞങ്ങള്‍ പരസ്പരം കാണുക പതിവായി. ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ ആശ്രമത്തില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം ഒരു കത്ത് കാണിച്ചു. മഹാരാഷ്ട്രയിലെ നാഗ്പൂര്‍ മലയാളി അയ്യപ്പ സമാജത്തിന്റെ കത്താണ്. സ്വാമി 10 ദിവസം അവിടെ താമസിച്ചെന്നും ഒരു യോഗത്തില്‍ ആധ്യാത്മിക പ്രഭാഷണം നടത്തിയെന്ന വിവരവും കത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. മിക്ക ദിവസവും വൈകിട്ട് അദ്ദേഹം എന്റ അടുക്കല്‍ വരും. ഞങ്ങള്‍ ഒരുമിച്ച് മലയാളി സുഹൃത്തുക്കളുടെ വീടുകളില്‍ പോകും. സംസ്‌കൃതം, തമിഴ്, ഇംഗ്ലീഷ്, ഹിന്ദി, അറബി, മലയാളം ഭാഷകള്‍ നന്നായി കൈകാര്യം ചെയ്തിരുന്നു. ഈ ഭാഷകളിലെല്ലാം ഒരു പണ്ഡിതനാണ് അദ്ദേഹമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. കൂടാതെ യോഗാ, ആയുര്‍വേദം, തിരുമ്മ്, കളരി എന്നിവയില്‍ അറിവുണ്ടായിരുന്നു.
കുറച്ചു നാള്‍ ഗള്‍ഫില്‍ ജോലി ചെയ്തിരുന്നുവെന്നും ഭാര്യയും മക്കളും ഒരു വാഹനാപകടത്തില്‍ മരണപ്പെട്ടതിന് ശേഷം ആ ദു:ഖത്തില്‍ വീടും നാടും വിട്ട് നടക്കുകയാണെന്നും പറഞ്ഞു. പുറമേ നിന്നുള്ളവര്‍ക്ക് പ്രവേശനമില്ലാത്ത വടകരയിലെ ആശ്രമത്തില്‍ കുറച്ചു നാള്‍ താമസിച്ചു. അവിടെ നിന്നാണ് ചികില്‍സയും യോഗയും കളരിയുമൊക്കെ പഠിച്ചത്. തമിഴ്‌നാട്ടിലെ പല ആശ്രമങ്ങളിലും താമസിച്ചിരുന്നു. കൂടാതെ മലയാളി നടനുമായി ബന്ധമുള്ള തമിഴ് സിനിമ നിര്‍മാതാവിന്റെ കൂടെ കുറച്ചു നാള്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചു. സന്യാസിയായതിന് ശേഷം ശങ്കര ഗിരി ഗിരി എന്ന പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. എന്നോടൊഴിച്ച് മററുള്ളവരോട് എപ്പോഴും ദേഷ്യ ഭാവത്തിലാണ് ഇടപെട്ടിരുന്നത്.
‘സന്യാസിയായാല്‍ പിന്നെ കുടുംബ കാര്യങ്ങള്‍, യഥാര്‍ഥ പേര് എന്നിവ പറയാന്‍ പാടില്ല എന്നാണ് നിയമം. സാറിനോട് മാത്രമാണ് ഞാന്‍ ഇത്രയും അടുത്ത് ഇടപഴകുന്നത് അതുകൊണ്ട് മാത്രം എന്റെ യഥാര്‍ഥ പേര് പറയാം-ചന്ദ്രശേഖരന്‍ നമ്പൂതിരി.’
ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞതിന്റെ പിറ്റേന്ന് പുതിയ ഒരു പൂണൂല്‍ ധരിച്ചാണ് അയാള്‍ എന്നെ കാണാന്‍ വന്നത്. ഉള്ളിലായി വടിവാള്‍ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന വാക്കിങ് സ്റ്റിക് കൈവശം ഉണ്ടായിരുന്നു. നീട്ടി വളര്‍ത്തിയ മുടിയും താടിയും മീശയും കട്ടിയുള്ള പുരികവും, നീണ്ട മൂക്ക്, കാഴ്ചയില്‍ അഞ്ചരയടി ഉയരം, ചെരുപ്പ് ധരിക്കാറില്ല. മദ്യം, മാംസം എന്നിവ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. കാവി വസ്ത്രമാണ് ധരിച്ചിരുന്നത്. കാഴ്ചയില്‍ നല്ല ആരോഗ്യമുളള ശരീരം. നല്ല പ്രസരിപ്പുള്ള മുഖം.
സദാപുരയിലെ ആശ്രമം ഒരു സമാജത്തിന്റെ വകയാണ് പ്രായമുള്ള സന്യാസി മാത്രമാണുള്ളത്. ആ സന്യാസി പത്രം വായിക്കുകയും ടി.വി കാണുകയും ചെയ്യുന്നത് പതിവായിരുന്നു. സന്യാസിമാര്‍ അങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യാന്‍ പാടില്ലെന്ന നിലപാടായിരുന്നു നമ്മുടെ സ്വാമിയുടേത്. എല്ലാ ദിവസവും തമ്മില്‍ കാണുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ നാളെ തിരിച്ച് പോവുകയാണ് ഈ ആശ്രമത്തിലെ ജീവിതം ശരിയാകുന്നില്ല എന്നു പറയുമായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം രാജസ്ഥാനിലെ എന്റെ സുഹൃത്ത് ഹര്‍ഷദ് പട്ടേല്‍ എന്നെ കാണാന്‍ വന്നു. അയാള്‍ക്ക് കിഡ്‌നി സ്റ്റോണിന്റെ പ്രശ്‌നമുണ്ട്. ഞാന്‍ അയാളെയും കൂട്ടി ആശ്രമത്തില്‍ പോയി മലയാളി സ്വാമിയെ കണ്ടു. സുഹൃത്തിന്റെ അസുഖത്തിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം എണീറ്റു പോയി ഒരു വള്ളിച്ചെടിയുടെ തണ്ട് എടുത്തു കൊണ്ടു വന്നു. അത് അരച്ച് തൈരില്‍
ചേര്‍ത്ത് മൂന്ന് ദിവസം രാവിലെ കഴിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു.
പല വിധ അസുഖവുമായി സമീപിക്കുന്നവര്‍ക്ക് പച്ചമരുന്നുകള്‍ നല്‍കുക, തിരുമ്മുക, എണ്ണ കാച്ചി നല്‍കുക എന്നിവയും നമ്മുടെ സന്യാസി ചെയ്തിരുന്നു. ആളുകളുടെ മുഖം നോക്കി അവര്‍ക്ക് എന്താണ് അസുഖം എന്ന് പറയുമായിരുന്നു. പലരും ഇത് ശരിയാണെന്ന് സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു. ഒരിക്കല്‍ ജോലി സംബന്ധമായ ആവശ്യത്തിന് ഞാന്‍ അഹമ്മദാബാദ് വരെ പോകുന്ന കാര്യം അദ്ദേഹത്തോട്പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹത്തിനും ഒപ്പം വരണമെന്ന് പറഞ്ഞു. അവിടെ കോട്ടയ്ക്കല്‍ വൈദ്യശാലയുടെ ശാഖയുണ്ട്. അവിടുന്ന് ചില മരുന്നുകള്‍ വാങ്ങി രോഗികള്‍ക്ക് കൊടുക്കണം. അതായിരുന്നു സ്വാമിയുടെ ലക്ഷ്യം. ഇങ്ങനെ മരുന്നു വാങ്ങി കൊടുത്ത് ചികില്‍സയിലൂടെ കിട്ടുന്ന പണം ഉപയോഗിച്ചാണ് സ്വാമി യാത്രകള്‍ നടത്തുന്നത്.
ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും കൂടി അഹമ്മദാബാദിലെ കോട്ടക്കല്‍ വൈദ്യശാലയില്‍ പോയി മരുന്നു വാങ്ങി. ജയചന്ദ്രന്‍ എന്ന ആളായിരുന്നു അതിന്റെ നടത്തിപ്പ്. സ്വാമിയുടെ കൈയില്‍ മരുന്നു വാങ്ങാന്‍ പണമില്ലായിരുന്നു. എന്നോട് കൊടുക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. മരുന്ന് വിറ്റ് കിട്ടുമ്പോള്‍ പണം മടക്കിത്തരാമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. ഞാന്‍ മരുന്നിന്റെ പണം കൊടുത്തു. കോട്ടക്കലിന്റെ ചുമതലക്കാരന്‍ സ്വാമിയോട് കുശലം ചോദിച്ചു. താന്‍ വടകര ആശ്രമത്തിലായിരുന്നുവെന്നും ഇപ്പോള്‍ ഭാരതത്തിലെ ആശ്രമങ്ങള്‍ സന്ദര്‍ശിക്കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട യാത്രയിലാണെന്നും സ്വാമി പറഞ്ഞു. കോഴിക്കോട്ടുകാരനാണ് നടത്തിപ്പുകാരന്‍ ജയചന്ദ്രന്‍. വടകര ആശ്രമത്തെക്കുറിച്ച് ചിലത് കേട്ടിട്ടുണ്ട് അത് സത്യമാണോയെന്ന് അദ്ദേഹം സ്വാമിയോട് ചോദിച്ചു. ശരിയാെണന്ന് സ്വാമി സമ്മതിച്ചു. അതിനു ശേഷം 10 മിനിറ്റ് വരുന്ന ഒരു സംസ്‌കൃത ശ്ലോകം ചൊല്ലി. അമ്പരന്നു പോയ നടത്തിപ്പുകാരന്‍ ഭക്തിയോടെ സ്വാമിയെ തൊഴുതു.
ഞങ്ങള്‍ സദാപുരയിലേക്ക് മടങ്ങി. നേരം വൈകിയതിനാല്‍ സ്വാമി എന്റെ റൂമില്‍ തറയില്‍ പായ വിരിച്ച് കിടന്നു. മൂന്നാലു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് രാവിലെ 10 മണിയോടെ സ്വാമി ഞാന്‍ താമസിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് വന്നു. തനിക്ക് അത്യാവശ്യമായി ബാഗ്ലൂര്‍ വരെ പോകണമെന്നും ഒരാഴ്ചയ്ക്കകം മടങ്ങി വരുമെന്നും യാത്ര പോകാന്‍ ചെറിയ ഒരു ബാഗ് കിട്ടിയാല്‍ കൊള്ളാമെന്നും പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ ചെറിയ ഒരു ബാഗും 500 രൂപയും കൊടുത്തു. വൈകിട്ട് ഞാന്‍ ആശ്രമത്തില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ അവിടെയുള്ള സ്വാമിയും നമ്മുടെ മലയാളി സ്വാമി ബാംഗ്ലൂരിന് പോയെന്ന് പറഞ്ഞു.
ഇതിനിടെ രാജസ്ഥാനിലെ സുഹൃത്ത് വിളിച്ചു സ്വാമി കൊടുത്ത കിഡ്‌നി സ്റ്റോണിനുള്ള മരുന്ന് ഗുണം ചെയ്ത വിവരം പറഞ്ഞു. സ്വാമിയെ ഒന്ന് കാണണമെന്നും ഒന്നു രണ്ട് പേര്‍ക്ക് കൂടി മരുന്ന് വേണെന്നും പറഞ്ഞു. സ്വാമി ഇപ്പോള്‍ സ്ഥലത്തില്ല. ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞേ വരൂ. അപ്പോള്‍ വിളിക്കാം എന്നു പറഞ്ഞു. ഒന്നു രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് രാജസ്ഥാന്‍ അതിര്‍ത്തിയോടു ചേര്‍ന്ന വിജയനഗറില്‍ താമസിക്കുന്ന ഏക മലയാളിയായ വിജയ കുമാറിന്റെ അടുത്ത് ഈ സ്വാമി രണ്ടു ദിവസമുണ്ടായിരുന്നതായി അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞു. രാജസ്ഥാനിലെ പല സ്ഥലങ്ങളിലും ഈ സ്വാമിയെ കണ്ടതായി മലയാളി കളില്‍ നിന്ന് വിവരം ലഭിച്ചു. ആശ്രമത്തില്‍ ബാഗ് വെച്ചിട്ട് പോയിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് തിരികെ വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷ എനിക്കും അവിടെയുള്ള സ്വാമിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരു മാസത്തിന് ശേഷം ഞാനും എന്റെ സുഹൃത്തുകളും കൂടി വിജയനഗര്‍ റോഡ് സൈഡിലുള്ള കടയില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ബൈക്ക് അതു വഴി കടന്നു പോയി. ഞാന്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ വെള്ള വസ്ത്രവും ധരിച്ച് നമ്മുടെ സ്വാമി അതിന്റെ പിന്നിലിരിക്കുന്നു. എന്നെ കണ്ട് അദ്ദേഹം മുഖം തിരിച്ചു. ഞാന്‍ കൊടുത്ത ബാഗ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ തോളില്‍ കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു. എനിക്ക് സംശയം തോന്നി. എന്തു കൊണ്ടാണ് എന്നെ കണ്ടിട്ടും സ്വാമി മിണ്ടാതെ പോയത്?.
ആശ്രമത്തിലെ സ്വാമിയെ കണ്ടപ്പോള്‍ ഈ കാര്യം പറഞ്ഞു. ബാഗ് ഇരിക്കുന്നതു കൊണ്ട് വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷ അദ്ദേഹം പ്രകടിപ്പിച്ചു. ഇതിനിടെ ഞാന്‍ നാട്ടില്‍ വന്നു. ആ സമയത്ത് വീണ്ടും സുകുമാരക്കുറുപ്പ് വാര്‍ത്തകളില്‍ നിറഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്. കുറുപ്പ് എന്ന് സംശയിക്കുന്നയാളെ പിടിച്ചതായായിരുന്നു വാര്‍ത്ത. അതിനൊപ്പം കൊടുത്തിരുന്ന ഫോട്ടോ കണ്ട ഞാന്‍ ഞെട്ടിപ്പോയി. എനിക്കൊപ്പം താമസിച്ചിരുന്ന സ്വാമി ശങ്കര ഗിരി ഗിരി തന്നെയായിരുന്നു അത്. മുടി നരച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നത് മാത്രമാണ് വ്യത്യാസം. ആശ്രമത്തിലിരിക്കുന്ന ബാഗില്‍ നിന്നും എന്തെങ്കിലും കൂടുതല്‍ വിവരങ്ങള്‍ ലഭിക്കുമെന്ന് വിചാരിച്ചു. ജോലി സ്ഥലത്ത് പോയിട്ട് കൂടുതല്‍ തെളിവ് ശേഖരിച്ചിട്ട് പോലീസിനെ അറിയിക്കാമെന്ന് കരുതി.
അങ്ങനെ ജോലി സ്ഥലത്ത് മടങ്ങിയെത്തിയ ഉടന്‍ തന്നെ ആശ്രമത്തില്‍ പോയി എന്റെ കൈയില്‍ കരുതിയിരുന്ന ഫോട്ടോ ആശ്രമത്തിലെ സ്വാമിയെ കാണിച്ചു. സ്വാമി പറഞ്ഞു ഇത് നമ്മുടെ ആശ്രമത്തില്‍ താമസിച്ച മലയാളി സ്വാമിയാണല്ലോ? പത്രത്തില്‍ എങ്ങനെ ഫോട്ടോ വന്നു. ഞാന്‍ കാര്യമെല്ലാം പറഞ്ഞു മനസിലാക്കി. അവിടെയിരുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബാഗ് പരിശോധിച്ചാല്‍ എന്തെങ്കിലും കൂടുതല്‍ തെളിവ് ലഭിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. അത് കാലി ബാഗ് ആയിരുന്നുവെന്നും തങ്ങളെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടി അത് അവിടെ വച്ചിട്ടു പോയതായിരുന്നുവെന്നും ആശ്രമാധിപന്‍ പറഞ്ഞു.
സുകുമാരക്കുറുപ്പിന്റെ ഫോട്ടോ അവിടെയുള്ള പലരേയും ഞാന്‍ കാണിച്ചു. ഫോട്ടോയിലുള്ളയാളും മലയാളി സന്യാസിയും ഒരാളാണെന്ന കാര്യത്തില്‍ ആര്‍ക്കും സംശയമില്ലായിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ പല സ്ഥലങ്ങളിലും തിരക്കിയെങ്കിലും വിവരമൊന്നും ലഭിച്ചില്ല. പിന്നീട് ഞാന്‍ നാട്ടില്‍ വന്ന സമയം ഈ വിവരങ്ങള്‍ എല്ലാം ആലപ്പുഴ എസ്പി ഓഫീസില്‍ പോയി എസ്പിയെ നേരില്‍ കണ്ട് പറഞ്ഞു. തെളിവുകളും കൈമാറി. സ്വാമിയുടെ കൈവശം ഒരു എച്ച്എംടി വാച്ചുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ കൈയിലുണ്ടായിരുന്ന ടൈറ്റന്‍ വാച്ച് വാങ്ങിയ ശേഷം അത് സ്വാമി എനിക്ക് തന്നിരുന്നു. ഇതൊക്കെ തെളിവായി ഞാന്‍ പൊലീസില്‍ നല്‍കി. പിന്നെ വിളിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞ് ഫോണ്‍ നമ്പര്‍ വാങ്ങി. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ആരും പിന്നെ വിളിച്ചില്ല. ഈ വിവരങ്ങള്‍ കാണിച്ച് ഉന്നത പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ക്ക് കത്തുകള്‍അയച്ചു. ആരുംബന്ധപ്പെട്ടില്ല.
എനിക്ക് ജോലി കിട്ടിയതിനാല്‍ ഞാന്‍ നാട്ടില്‍ മടങ്ങി വന്നു. പിന്നെ ആ വ്യക്തിയെക്കുറിച്ച് വിവരമൊന്നുംലഭിച്ചില്ല. അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോഴാണ് സുകുമാരക്കുറുപ്പിന്റെ അയല്‍വാസിയായ ഋഷികേശില്‍ ആര്‍മിയില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന ഏലിയാമ്മ സുകുമാരക്കുറുപ്പിനെ കണ്ടത്. മലയാളം പത്രം കിട്ടുന്ന കടയില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോഴാണ് കുറുപ്പിനെ കണ്ടത്. ഏലിയാമ്മ കുറുപ്പല്ലേ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ പൈട്ടന്ന് ഹിന്ദിയില്‍ എന്തോ അറിയില്ല എന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞ് ഓടി മറഞ്ഞു.
അവിടെയാണ് അവസാനമായി കണ്ടതായി വിവരം ലഭിച്ചത്. ഈ വിവരങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ സമഗ്രമായ അന്വേഷണം നടത്തിയാല്‍ വളരെ നിസാരമായി കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ സാധിക്കും. സുകുമാരക്കുറുപ്പിന്റെ ഉയരം പോലീസ് പറയുന്നത് തെറ്റാണ്. പോലീസ് പറയുന്ന ഉയരം അഞ്ചടി എട്ടിഞ്ചില്‍ കൂടുതലാണ്. എനിക്ക് അഞ്ച് അടി എട്ട് ഇഞ്ച് ഉയരമുണ്ട് എന്റെ ചെവിയുടെ താഴെമാത്രമേ ഞാന്‍ കണ്ട സുകുമാരക്കുറുപ്പിന്ഉയരമുള്ളു.അന്വേഷണ ഉദ്യേഗസ്ഥരെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കാന്‍ ഔദ്യോഗിക രേഖയില്‍ ഉയരം കൂട്ടി കാണിക്കാനുള്ള സാധ്യത തള്ളിക്കളയാന്‍ കഴിയില്ല. സുകുമാരക്കുറുപ്പിനെ കണ്ട സമയം ക്യാമറ മൊബൈല്‍ ഒന്നും അത്ര പ്രചാരത്തിലില്ല. അതു കാരണം ചിത്രം എടുത്ത് സൂക്ഷിക്കാനും കഴിഞ്ഞില്ല.
